کتاب «سیره و خاطرات علما» نوشتهی استاد محمدعلی جاودان
مجموعهای گرانسنگ از روایتها، حکایتها و خاطرات آموزندهی علمای ربانی است؛
بزرگانی که با رفتار و گفتارشان چراغ راه مردم بودند.
این اثر، حاصل سالها گفتار و درس اخلاق استاد جاودان است
که با بیانی ساده و دلنشین، روح تقوا، تواضع و ایمان را در جان خواننده زنده میکند.
این کتاب مجموعهای از حکایتها و نکتههای اخلاقی دربارهی زندگی عالمان وارسته است؛
از زهد و سادهزیستی آنان تا شیوهی تربیت شاگردان، اخلاص در عبادت، و توجه عمیقشان به مردم.
هر فصل کتاب، تصویری زنده از روحیهی بندگی و عرفان عملی این بزرگان را ترسیم میکند.
نویسنده با نثری صمیمی، از علما و عارفانی میگوید که در سکوت و بیادعا، بندگان خدا را هدایت میکردند.
استاد جاودان در این اثر، جلوههایی از معنویت عملی را بازگو میکند:
اخلاص در عمل: کار برای رضای خدا، بیآنکه به دیده شدن بیندیشند.
تواضع و خدمت به مردم: علما خود را خدمتگزار امت میدانستند، نه برتر از آنان.
عبادت و مراقبت از نفس: یاد خدا در لحظهلحظهی زندگیشان جاری بود.
سادهزیستی: آنچه داشتند در راه مردم خرج میکردند و خود به کمترین قانع بودند.
در جایی دیگر میخوانیم:
«عالِم حقیقی کسی است که از خود گذشته باشد. نه به لباس و عنوان، بلکه به روح بندگی شناخته میشود.»
زبان کتاب ساده و روان است، اما عمق معنوی بالایی دارد. استاد جاودان، با استفاده از تجربهی سالها تدریس اخلاق و سیره، خاطرات را نه بهصورت خشک تاریخی، بلکه در قالب درسهایی زنده و الهامبخش بیان کرده است.
هر روایت، تلنگری است برای خواننده تا از خود بپرسد: «من در زندگیام چقدر به این بزرگان شباهت دارم؟»