مهج الدعوات
مهج الدعوات و منهج العبادات، به زبان عربى، تأليف سيد على بن طاووس حسينى حلى،
متوفاى 664ق، در موضوع ادعيه و احراز است.
اين كتاب، از آخرين تأليفات سيد است كه آن را در سال 662ق؛
يعنى دو سال قبل از وفات تأليف كرده است.
ساختار
كتاب، فاقد فصل‌بندى و باب‌بندى است.
سيد رضى‌الدين بن طاووس، كه قصدش تنها تهيه كتابى در ادعيه بوده،
تمام سندهاى ادعيه و روايات را حذف كرده و تنها به ذكر نام راوى از امام(علیه السلام) اكتفا نموده است،
البته در بسيارى از موارد نام مأخذ دعا را هم آورده است.
ابن طاووس، در اين كتاب، تنها ادعيه مطلقه را نقل كرده كه اختصاص
به زمانى خاص يا مكانى خاص ندارند؛
بر خلاف كتبى مانند«جمال الأسبوع» و «الإقبال» كه نظر به زمان‌ها و مكان‌هاى خاص دارند.
گزارش محتوا
سيد، ابتدا، احراز مختلف را از چهارده معصوم(علیهم السلام)، به ترتيب، نقل نموده است
و در لابه‌لاى احراز آن بزرگواران، احرازى را نيز از افراد ديگر،
مثل حضرت خديجه و سلمان نقل كرده و داستان خوف منصور عباسى
و نيز داستان ام عيسى بنت مأمون را بيان كرده است،
سپس به ذكر دعاهايى كه ائمه اطهار(علیهم السلام) در قنوت‌هاى خود مى‌خوانده‌اند پرداخته است،
آن‌گاه احراز و عوذات مربوط به شدايد و سختى‌ها، همچون دعاهاى مختلف پيامبر(صلی الله علیه و آله)
در جنگ احد و احزاب و حنين و خيبر و روز وادى القرى و... را نقل كرده است.
در ادامه، به ذكر ادعيه حضرت فاطمه(سلام الله علیها) و ساير معصومين(علیهم السلام)،
در موضوعات مختلف، مثل احتراز از دشمنان، قضاى حوائج، تضرع، گشايش روزى، دفع هر بلا،
سجده شكر، استخاره، سفر، طلب روزى، استعاذه، طلب حج، زدوده شدن ستم، شكر،
انتقام از ستم‌گر، رفع هر سختى و اندوه، دفع محذورات و... پرداخته است.
سپس حجب(دعاهايى كه به‌سيله آنها از خداوند درخواست مى‌شود كه بين دعا كننده
و كسانى كه قصد آسيب رساندن به وى را دارند، مانع و حجاب قرار دهد)
روايت شده از پيامبر(صلی الله علیه و آله) و ائمه علیهم السلام را به ترتيب، ذكر نموده است.
در ادامه، به نقل ادعيه‌اى كه از پيامبران گذشته روايت شده، پرداخته است
و نيز ادعيه و احرازى را با عنوان «دعاء ورد على خاطري» انشاء كرده است.
هم‌چنين دعاهايى را به‌عنوان ادعيه متفرقه از كتب مختلف آورده است
و در پايان كتاب، چند فصل، پيرامون اوقات استجابت دعا و صفات داعى و... نگاشته است.