صحابی ساختگی
کتاب یک صد و پنجاه صحابی ساختگی ترجمه کتاب «خمسون و مائة صحابی مختلق»
اثر ارزشمند علامه سید مرتضی عسکری است که در چهار جلد (در دو جلد) به چاپ رسیده.
این کتاب، هم چون آثار دیگر «علامه سید مرتضی عسکری»،
مانند: «عبدالله بن سبا» و «نقش عایشه در تاریخ اسلام»،
سعی در روشن کردن زوایایی تاریک از تاریخ صدر اسلام دارد.
وی در این پژوهش کوشیده است با دیده انتقادی درباره
بعضی شخصیت های صدر اسلام و اینکه اساسا آیا آنها
به لحاظ تاریخی وجود داشته اند و یا ساخته ذهن و خیال افسانه پردازان هستند،
تحقیق و بررسی کند. حاصل این پژوهش آن است که بسیاری از آن شخصیت ها
که نام و اعمالشان در بسیاری کتاب های تاریخی ذکر شده، زاییده خیال و افسانه پردازی هستند.
علاوه بر آن مولف به دلایل مستند به این نتیجه نیز می رسد
که تعداد زیادی از اماکن و مناطقی که نامشان در بعضی از کتاب های جغرافیا ذکر گردیده، خیالی و افسانه ای هستند.
پس از رسول خدا منافقانی که جزء اصحاب آن حضرت بودند
از یک سو و یهودیان و نصاری و مانویان که خود را در صفوف مسلمین جازده بودند
از سوی دیگر، در پیروی از مقاصد شوم و پلید خود در مقام پریشان ساختن افکار و عقائد مسلمین برآمدند.
جمعی با جعل و انتشار حدیث، پاکترین و پارساترین اصحاب رسول خدا را مردمی پلید و ناپاک و اخلالگر،
و کثیف ترین و منافق ترین و دشمن ترین آنها را به اسلام، مردان خدا و پاک و منزه جلوه دادند
و به مردم معرفی کردند. گروهی نیز اسرائیلیات خویش را به زبان روایت
احادیث پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) بین مسلمین رواج دادند،
و جمعی نیز مسیحیت خود را و برخی نیز چون سیف بن عمر تمیمی مانوی مذهب،
با انتشار دروغها و افسانه ها و تحریف وقایع تاریخی اسلام تا خلافت علی بن ابی طالب،
در درک حقائق، ایجاد شک و شبهه نمودند و در آراء و عقائد مسلمانان اختلاف و تفرقه انداختند.
سیف به حکم زندقه ای که داشته است، و تعصبی که روی قبیله خویش -قبیله نزار- می ورزیده،
و جانبداری از خداوندان زر و زور و قدرت مطلقه روز که پس از وفات پیامبر اسلام
تا پایان خلافت عباسیان همگی از همان قبیله بوده اند،
در تخریب عقائد مسلمین و تحریف تاریخ اسلام نهایت سعی و کوشش خود را به کار برده است.
و خدا می داند، شاید موضوع تعصب قبیله ای و جانبداری از هیئت حاکمه وقت،
و آفرینش نقش آفرینان افسانه‌هایش از قبیله مضر، همه و همه ستاری باشند
تا در پناه آنها بتواند به راحتی و آسایش خاطر تیشه به ریشه اسلام بزند.
امام المورخین ابو جعفر طبری، و ابن عساکر، و ده ها تاریخ نویس امثال ایشان را
به چه حساب باید گذاشت آنجا که دروغهای سیف ابن عمر را به عنوان تاریخ رسمی
و صحیح اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و وقایع صدر اسلام تا زمان خلافت امیرالمومنین علیه السلام،
در تاریخ های معتبر و وزین خود ثبت می نمایند؟!
اینان با علم و اقرار به اینکه سیف بن عمر مردی زندیق و دروغگو و افسانه ساز است،
تاریخی را که سیف نوشته در تاریخ های خود منعکس کرده اند.
دست یابی به اینهمه دروغ و افسانه، و پرده برگرفتن از آنها که قرن ها جزء حقائق مسلم تاریخی اسلام به حساب آمده
و در کتابهای به اصطلاح معتبر تاریخی رفته، بنیانهای فکری و عقیده ای مجامع مختلف اسلامی را تشکیل داده اند،
لطفی است از جانب خدا که پس از گذشتن اینهمه قرون و اعصار تنها مؤلف محترم، جناب علامه عسکری را شامل گردیده است.
شگفت اینکه اینهمه دروغ و افسانه چگونه تا به امروز از دید محققان پنهان مانده،
و چگونه می توان تصور کرد که تاریخ امتی تا این پایه آغشته به دروغ باشد!.