سقیفه
یادداشت مؤلف در مقدمه‌ی چاپ اول
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
الحمد للّه ربّ العالمين و الصّلاة و السّلام على محمّد و آله الطّاهرين.
اين کتاب، از نوارهای سخنرانىهای این‌جانب پیاده و جمع آوری شد
و این کار با کوشش دو تن از شیعیان اهل‌بیت (علیهم السلام) انجام پذیرفت
و نخواستند نامشان در مقدمه برده شود. باری تعالیٰ این کار خیر را از ایشان قبول فرماید.
سقيفه، در لغت عرب، به معنى سایبان است،
شيوخ عرب را مهمانخانهاى بوده است و افراد قبيله نيز
در آن جمع مىشدند و درباره‌ی همه امور قبيله گفتوگو میکردند.
انصار پيامبر اکرم (صلی‌اللّه علیه و آله)، از دو قبيله اوس و خزرج بودند
که هر دو قبيله، در اصل، از اهل يمن بودند؛ و اجداد ايشان براى درک حضور
پيامبر خاتم (صلی‌اللّه علیه و آله)] و يارى حضرتش به مدينه آمده بودند.
سقيفه مشهور در تاريخ، محل اجتماع قبيله خزرج از انصار در مدينه بوده است،
و رئيس ايشان سعد بن عباده بوده که براى بيعت با او پس از وفات پيامبر (صلی‌اللّه علیه و آله)]
در آن محل اجتماع کرده بودند؛ درحالىکه پیکر مبارک آن حضرت (صلی‌اللّه علیه و آله) ] بين خاندانش بود،
و مشغول غسل دادن بدن مطهّر حضرتش بودند؛
چون خبر اجتماع سقيفه به گروه پيرو ابو‌بکر و عمر رسيد ايشان نيز با سرعت به اجتماع سقيفه ملحق شدند.